Je moet het leven niet te moeilijk maken?!
Vanavond wel wat moeilijks?!
Ik moest een pleidooi schrijven voor een debat op school.
Mmm, onze stelling??
Ook een veroordeelde oorlogsmisdadiger heeft recht op zorg.
En dan moet ik dus een pleidooi schrijven als voorstander.
Dat is lastig, ware het niet dat het gewoon bij de wet geregeld is.
Wat feitjes er bij gezocht, et voilà
en dan draaf ik toch nog even door..........
Stel je voor een moordenaar van 12 mensen wordt gepakt en wordt oud en heeft zorg nodig??
Hmm, zorg zal dus wel moeten, bij wet geregeld.
Ik zeg okay, maar dan alleen de hoogst noodzakelijke en zeker geen "warme zorg".
Kathetertje inbrengen, prima, maar dan wel elke dag een nieuwe, okay elke zes uur.
Obstipatie, ik zeg hopsa een hooggaande klysma.
OOOoo, ik laat me weer meeslepen in de emotie.
Sorry, ik kan er niets aandoen.
Ben er teveel mee bezig, kan ook niet anders als je het nieuws volgt en tv kijkt en keer op keer een creperende agent, smekend om zijn leven afgemaakt hoort worden.
Beesten zijn het!!
Nou goed, slaap lekker straks!!
Arme families van die arme mensen.
Begrijp me goed, ik ben voor vrijheid van meningsuiting, En ik vind het vreselijk wat er gebeurd is
maar nodeloos kwetsen is wellicht toch ook wel niet helemaal slim of laten we zeggen nodig.
En als je elke dag zo'n krant of magazine moet vullen, dan kan het niet anders of het moet steeds harder, steeds kwetsender, want anders is het niet interessant meer.
Een keer een prikkelende cartoon in een krant, kijk dat moet kunnen.
Maar een blad vol, mmmmmm??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten