Bij ons woont ook een oud, uitgemergeld, krielkipje. Gisteravond mocht ik haar voor het eerst omkleden voor de nacht, nog niet naar bed helpen, maar dat is dan het laatste stapje wat ik nog moet zetten. Al wel weer een overwinning mijnerzijds, want normaal mag ik alleen haar benen verzorgen en loopt ze nog te spoken tot een uur of 12 of zelfs later.
Vannacht viel ze echter van haar stokje (=uit haar bed).
Arme ziel, een flinke blessure (waarschijnlijk breuk) aan haar vlerkje. O gossie, huilen van de pijn, huilen maar zonder tranen. Het leven is op, maar hoe lang moet ze nog verder??
Had ik maar een toverstokje op zo'n moment. Maar wat kun je, alleen maar een beetje lief zijn en weinig anders. Een kipje, zo mager, niks als botjes beeetje spieren en een velletje erover.
Op haar bed, zat ze naast me met haar hoofd tegen mijn borst en m'n arm om haar heen (te wachten op een collega die een toiletstoel ging halen. Arme, arme ziel, later in de middag kwam de dokter en moest ze toch naar het ziekenhuis. Ik ben benieuwd hoe het zal aflopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten