Mw. X was weer bijzonder in de weer. Vloeken, schreeuwen en knijpen. Mijn taak was om haar uit het vuile bed en de vuile inco en nachtkleding te krijgen en om haar weer schoon en in schone kleding in de rolstoel te krijgen. In de eerste instantie had ik nog wat hulp van een jonge collega. Maar toen die in een onbewaakt ogenblik hard werd geknepen, was ze er even klaar mee. Dat begreep ik wel. Inmiddels was zij schoon, maar nu nog de schone kleding aan. Pff, dat viel niet mee.
Want hoe krijg je iemand netjes in de kleding die dat eigenlijk niet wil? of beter gezegd niet begrijpt dat ik het beste met haar voor heb!
Ik besloot gebruik te maken van onze actieve lift. Ondertussen bleef ik haar kalmerend toespreken op een rustige toon en probeerde ik haar duidelijk te maken wat ik aan het doen was. Pff, dat duurde iets langer dan gepland, maar uiteindelijk lukt het altijd weer.
Toen door naar mw. Y, Goedemorgen mw. Y!
ant.; Laat me met rust, ik wil nog even blijven liggen!
Goed mw. Y zal ik over een half uurtje terug komen. Ja, dat is goed.
Ik ben werkelijk nog geen vijf minuten de overbuurvrouw aan het helpen en ik hoor haar (mw.Y dus) al gillen. Zuster, Zuster, Zuster, Hallo ik wil er uit!! en dat dan nog 40 keer met geen 5 seconden tussenpose.
Hmmm, kwam dat engelen geduld weer even goed van pas.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten