dinsdag 30 september 2014

Ik ben geen lezer!

Ik gun mezelf de tijd niet om te lezen en heb er waarschijnlijk niet meer het geduld voor. Maar vandaag was 1 van de leerkrachten nogal enthousiast aan het vertellen over een boek.
Wellicht moet ik toch maar weer eens een boek aanschaffen.

De volgende info haalde ik van Bol.com

De schrijfster heet Anne-Mei The

de titel; de wachtkamer van de dood
Auteur: Anne-Mei The & Anne-Mei The
  • Nederlands
  • 335 pagina's
  • Muntinga pockets
  • november 2008
Alle productspecificaties

Anne-Mei The werkte twee jaar als onderzoeker in een verpleeghuis. Daar tekende zij de belevenissen op van de demente bewoners, hun familie, de verzorgenden, de artsen en de managers. Ze onthult wat meestal verborgen blijft: de cultuurkloof tussen de witte bewoners en de gekleurde verzorgenden; de schaarste op de verpleegafdeling en de overdaad in de directieburelen; de gesprekken die voorafgaan aan een sterfbed en die ertoe kunnen leiden dat de artsen afzien van een levensverlengende behandeling; de communicatieproblemen die soms ontstaan met de familie en de spanningen, agressie en seks op de afdeling. Maar Anne-Mei The beschrijft ook de hilarische taferelen die dementerenden in hun relatief goede jaren veroorzaken.In de wachtkamer van de dood is een indringend verhaal dat leest als een roman en dat een onderwerp behandelt iedereen aangaat.

Recensie(s)


De schrijfster, antropologe en juriste, werkte twee jaar als onderzoeker in een verpleeghuis in de Randstad en schrijft in dit boek over het leven en sterven van dementerenden. Haar onderzoekmethode was die van de participerende observatie. In het verpleeghuis was ze enkele dagen per week aanwezig, zat bij de besprekingen van het personeel, bij gesprekken tussen personeel en familie en hielp mee met eenvoudige werkzaamheden. Ook sprak ze uitgebreid met het personeel. Het tweede gedeelte van het boek bevat een reconstructie van de kwestie van het Groningse verpleeghuis 't Blauwborgje. In 1997 klaagde de familie van een demente man dit verpleeghuis aan omdat het personeel de man liet versterven. In het boek onder meer aandacht voor de gevolgen van de vele bezuinigingen, het personeelstekort, de verkleuring van het personeel, personeel dat lager geschoold is dan voorheen, de hoge werkdruk, de behandeling van de bewoners, en doodgaan en versterven (= het afzien van kunstmatige toediening van voeding en vocht bij demente verpleeghuisbewoners). Een goed leesbaar boek over een belangrijk maatschappelijk issue (de zorg voor ouderen).

Geen opmerkingen:

Een reactie posten