Dat kan soms best een uitdaging zijn. De meeste dames die daar wonen help ik zonder problemen, maar er is 1 dame die je eigenlijk niet alleen kan helpen. Ze is tamelijk agressief, bovendien weigert ze soms de medicatie die bedoeld is om haar iets "meegaander" te krijgen. Ook vandaag had ik de assistentie van een collega nodig. Alhoewel we haar goed in de gaten hielden had ze op een gegeven ogenblik toch de collega bij haar haren te pakken. Dat soort momenten vind ik eigenlijk heel vervelend. In de eerste instantie wordt ik daar dan toch boos over. Ik probeerde haar toch mondeling duidelijk te maken dat dit niet echt erg fijn is omdat we haar proberen te helpen. Onzinnig natuurlijk maar het is een reactie op het ongewenste gedrag. Nou goed, op een gegeven ogenblik hadden we het dan toch voor elkaar. Het duurde nog tot het begin van de middag tot het ons lukte om haar de ochtend medicatie te geven, daarna kalmeerde zij voor een poosje. In overleg met de arts en een andere collega is besloten om haar de rustgevende medicatie voortaan te geven middels een subcutane injectie. Wanneer we haar rustig kunnen helpen is het voor haar, maar ook zeker voor ons een stuk prettiger. Ik hoorde van dochterlief dat ze een vriendin heeft die werkt met verstandelijk en lichamelijk beperkte mensen. Dat is dag in, dag uit agressie en handschoenen aan voordat je de mensen schoon in de kleding hebt. De mensen die daar werken moeten in een gouden lijstje, dat zou toch niets voor mij zijn. Ik heb wel geduld, maar op een gegeven moment ben ik met dat agressieve gedrag wel helemaal klaar.
Natuurlijk is de rustgevende medicatie niet bedoeld om willoze stille apathische zorgvragers te krijgen. Maar iedere dag moeten "vechten" om het werk gedaan te krijgen is weer het andere uiterste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten